40 - ابو بصير گويد : « از امام باقر عليه السّلام در مورد تفسير فرمايش خداى عزّ و جلّ سؤال شد كه مىفرمايد : * ( سَنُرِيهِمْ آياتِنا فِي الآفاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ ) * - الآية » بزودى نشانه هاى خود را در آفاق جهان و در جانهاى ايشان به آنان خواهيم نمود تا بر ايشان روشن گردد كه او بر حقّ است « فرمود : به آنان در جانشان مسخ را خواهد نمود و آنچه در جهان آنان را نشان مىدهد تنگ شدن محيط زندگى بر ايشان است ، پس قدرت خداوند را در خودشان و در محيطشان مشاهده مىكنند ، و فرمايش خداوند : « تا بر ايشان روشن شود كه او بر حقّ است « [1] مقصود از آن خروج قائم است كه آن حقّ است از سوى خداى عزّ و جلّ و اين خلق او را مىبينند و چاره اى از آن نيست » . ( مراد از تفسير در خبر ، تأويل است نه تفسير اصطلاحى ) . 41 - ابو بصير گويد : « به امام صادق عليه السّلام عرض كردم : فرمايش خداى عزّ و جلّ كه مىفرمايد : * ( عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَلَعَذابُ الآخِرَةِ ) * » عذاب خوارى آور در زندگى دنيا و در آخرت « [2] عذاب خوارساز دنيا چيست ؟ پس فرمود : اى ابا بصير كدام ننگى

[1] فصّلت : 53 .
[2] راجع فصّلت : 16 .

378