4 - ابو صادق از امير المؤمنين عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود : « دولت بنى عبّاس به آسانى و بدون اينكه مشكلى در آن باشد صورت مىگيرد ، اگر ترك و ديلم و سند و هند و بربر و طيلسان عليه آنان با هم گرد آيند نيز نمىتوانند آن را از قدرت بر كنار كنند و پيوسته در نعمت و كامكارى حكومت خويش به سر خواهند برد تا اينكه طرفداران و كاركنان دولتى ايشان از آنان كناره جوئى كنند و خداوند بر آنان ( علجى ) يعنى گبر بىدينى را چيره گرداند او از همان جا خروج مىكند كه حكومت ايشان از آنجا آغاز شده ، بر هيچ شهرى نمىگذرد مگر آنكه آن را مىگشايد ، و هيچ پرچمى برابر او برافراشته نمىشود مگر اينكه آن را سرنگون مىسازد ، و هيچ نعمتى نمىماند مگر اينكه آن را از بين مىبرد ، واى بر كسى كه با او به ستيز برخيزد ، پس پيوسته اين چنين خواهد بود تا به پيروزى رسد و پيروزيش را به مردى از خاندان من بسپارد ، كه به حقّ سخن گويد و بدان عمل كند » .
ابو علىّ ( محمّد بن همّام بن سهيل ) گويد : اهل لغت مىگويند علج به معنى كافر است .
و باز كسى است كه خشن باشد ، و باز به معنى فرومايه ، و نيز به معنى كسى است كه در كارش جدّى و سختگير باشد و امير المؤمنين علىّ بن ابي طالب عليه السّلام به دو نفر كه نزد او بودند فرمود : شما از دين خود به كفر روى مىآوريد ، و آن دو نفر از عرب بودند » .

353