تا جايى كه آرزومند از شدّت آنچه كه از هارى مردم و خوردن ( درندگى ) بعضى پارهء ديگر را ، كه مشاهده مىكند شبانه روز آرزوى مرگ مىنمايد ، و هنگامى كه خروج مىكند خروجش در دوران يأس و نااميدى ( مردم ) است پس خوشا به حال آنكه او را در مىيابد و از ياران اوست ، واى و تمامى واى كسى را كه با او مخالفت ورزد و از فرمانش سرباز زند و از دشمنان او باشد ، سپس آن حضرت فرمود : او به امرى نوين و سنّت و طريقه اى جديد و قضايى تازه قيام خواهد نمود كه بر عرب گران باشد ، كار او جز كشتار ( معاند ) نيست و توبهء هيچ كس را نمىپذيرد و در كار خدا از سرزنش هيچ خرده گيرى باك ندارد » . 23 - بشر بن غالب اسدى گويد : حسين بن علىّ عليهما السّلام به من فرمود : اى بشر ، قريش را چه به جاى مىماند هنگامى كه قائم مهدى پانصد نفر از ايشان را پيش كشد و دست بسته گردن آنها را بزند سپس پانصد نفر ديگر از ايشان را جملگى دست بسته گردنهايشان را بزند و ديگر بار پانصد نفر از آنان را دست بسته گردن بزند ( شايد مراد از قريش مردم مستكبر باشد كه از پذيرش حقّ و قانون سرباز مىزنند و حاضر به قبول

331