خويش و اصحاب به پايه آن نمىرسد و نه كسى ادعا كرده و نه براى غير او ادعا شده است . ( 1 ) در كتاب عجيبى كه مشتمل بر مجالس شگفتانگيز شيعه با علماى مذاهب چهارگانه بود ، ديدم اسم آن كتاب « العيون و المحاسن » [1] بود و در آن كتاب نوشته بود كه شيخى از مذاهب چهارگانه از مؤلف كتاب پرسيد كه اگر نص روشنى در باره ( وصايت ) على ( عليه السلام ) بود سيد حميرى آن را در اشعار خود مىآورد و آن دانشمند شيعه به او گفت : تصادفا سيد حميرى [2] اين موضوع را در قصيده رائيه ذكر كرده است آنجا كه مىگويد :
< شعر > الحمد لله حمدا كثيرا ولىّ المحامد ربّا غفورا < / شعر > تا اين كه به اين بيت مىرسد :
< شعر > و فيهم علىّ وصى النبىّ بمحضرهم قد دعاه اميرا و كان الخصيص به في الحياة و صاهره و اجتباه عشيرا < / شعر >

[1] اين كتاب از تأليفات فقيه متكلم ابو عبد اللَّه محمد بن محمد بن النعمان بغدادى مشهور به شيخ مفيد ( 413 - 336 ) است شيخ طوسى كه خود از شاگردان مفيد است در باره او مىنويسد : محمد بن محمد بن نعمان مكنّى به ابو عبد اللَّه و معروف به ابن معلم از متكلمين شيعه است كه در زمان او رياست شيعه به او منتهى شد و در علم و صناعت كلام مقدم بر ديگران بود و در فقه نيز سر آمد فقهاى زمان خود بوده و مردى سريع الانتقال و بافطانت و حاضرجواب بود و او نزديك به دويست جلد كتاب تأليف كرده ( فهرست شيخ ص 186 تحت شماره 710 ط نجف ) .
[2] سيد اسماعيل حميرى ( 173 - 105 ) از شعراى به نام شيعه است كه در اشعار خود از امير مؤمنان على ( عليه السلام ) و خاندان رسالت شديدا دفاع كرده است و تمام فضائل مولا را به نظم كشيده تا آنجا معروف است كه گفته بود : هر كس فضيلتى از على ( عليه السلام ) بياورد كه من در باره آن شعرى نگفته باشم يك دينار جايزه مىدهم ( ديوان السيد الحميرى ) با مقدمه سيد محمد تقى حكيم .

73