از صفوان بن مهران از ابو عبد الله عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود : هر مسلمانى كه مرد مسلمانى براى حاجتى نزد او بيايد و او قادر به قضاى حاجت آن مسلمان باشد ولى او را محروم كند ، خداوند در روز قيامت به وى عتاب كرده مىفرمايد :
من قدرت قضاى حاجت برادرت را در دست تو قرار دادم و او به نزد تو آمد و تو حاجت او را روا نكردى و به ثواب آن اعتنا ننمودى . قسم به عزت و جلالم ، حالا من به هيچ كدام از حاجت تو خواه عذاب باشد و خواه مغفرت نگاه نخواهم كرد .
97 - أحمد بن أبي عبد الله البرقيّ في المحاسن عن جعفر بن محمّد الأشعريّ عن عبد الله بن ميمون بن القدّاح عن أبي عبد الله عليه السلام قال : قال الله تعالى : إنّما أقبل الصلاة لمن يتواضع لعظمتي ، و يكفّ نفسه عن الشهوات من أجلي ، و يقطع نهاره بذكري ، و لا يتعاظم على خلقي ، و يطعم الجائع و يكسو العاري و يرحم المصاب و يؤوي الغريب ، فذلك يشرق نوره مثل الشمس ، أجعل له في الظلمات نورا و في الجهالة علما ، أكلأ بعزّتي و استحفظه ملائكتي ، يدعوني فألبّيه يسألني فأعطيه ، فمثل ذلك عندي مثل الفردوس لا يسمو ثمرها و لا يتغير ورقها .
احمد بن ابو عبد الله برقى در كتاب محاسن از جعفر بن محمد اشعرى از عبد الله بن ميمون بن قداح از ابو عبد الله عليه السلام از خداوند متعال ، نقل كرده كه حضرت حق فرموده :
من نماز بنده اى را قبول مىكنم كه در مقابل عظمت من مطيع باشد و نفس خويش را به خاطر من از شهوات باز دارد و روزش را با ذكر من به شب برساند و به مخلوقات من بزرگى نفروشد و به گرسنگان طعام دهد و عريانها را بپوشاند و به مصيبت ديدگان ترحم كند و به غربا جا بدهد . چنين شخص ، نورش مانند خورشيد مىتابد و در تاريكى برايش نور قرار مىدهم ( يعنى او را از تاريكى

686