بعده ظلما و عدوانا كما يذبح الكبش ، و يستوجبون بذلك سخطي ، فجزع إبراهيم لذلك و توجع قلبه و أقبل يبكي ، فأوحى الله إليه : يا إبراهيم ، قد فديت جزعك على ابنك إسماعيل لو ذبحته بيدك بجزعك على الحسين و قتله ، و أوجبت لك أرفع درجات أهل الثواب على المصائب .
شيخ صدوق در كتاب عيون الاخبار از عبد الواحد بن محمد بن عبدوس نيشابورى عطار ، در شعبان سال ( 352 ه ) از على بن محمد بن قتيبه نيشابورى از فضل بن شاذان از امام رضا عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود :
وقتى كه خداوند به ابراهيم عليه السلام دستور داد به جاى فرزندش اسماعيل ، قوچى را قربانى كند ولى ابراهيم عليه السلام تقاضا كرد كه خداوند اجازه بدهد كه او با دست خود فرزندش را ذبح كند تا به قلب او همان الم وارد شود كه به قلب پدرى وارد مىشود كه عزيزترين فرزندش را ذبح مىكند . تا در نتيجه درجه اهل ثواب نسبت به مصيبتها بالاتر برود . خداوند به ابراهيم عليه السلام وحى كرد : آن پدر در نزد تو عزيزتر است يا خودت را بيشتر دوست مىدارى ؟ ابراهيم عليه السلام عرض كرد : او را من بيشتر از خودم دوست مىدارم .
سپس خداوند فرمود : فرزند او را بيشتر دوست مىدارى يا فرزند خودت را .
ابراهيم عليه السلام فرمود : فرزند او را . خداوند فرمود : ذبح اسماعيل با دست خودت بيشتر غم و رنج دارد يا كشته شدن فرزند آن پدر به دست دشمنان . ابراهيم عليه السلام فرمود : كشته شدن فرزند آن پدر به دست دشمنان مرا بيشتر اندوهناك مىكند . لذا خداوند به ابراهيم عليه السلام وحى كرد كه : اى ابراهيم ، عده اى گمان مىكنند از امت محمد هستند و در آينده حسين فرزند محمد را خواهند كشت مانند كشتن گوسفند قربانى و به او و اهل بيتش ظلم و ستم خواهد كرد . آن طايفه با انجام اين كار مستوجب خشم من خواهند شد . ابراهيم عليه السلام از شنيدن اين واقعه گريه كرد .
پس خداوند به ابراهيم وحى فرمود : اى ابراهيم ، تو اين جزع خود را كه اگر

496