بعد از چهار روز فاطمه عليهما السلام از كعبه خارج شد ، در حالى كه قنداق حضرت على عليه السلام در بغلش بود . پس فرمود : من از همه زنان گذشته افضل شدم . زيرا من داخل خانهء خدا شدم و از ميوه‌هاى بهشت خوردم و از غذاهاى آن ارتزاق كردم . وقتى كه مىخواستم بيرون بيايم ، ندايى غيبى گفت : اى فاطمه ، اين كودك را على نام گذار و خداوند اعلى مىفرمايد : من نام او را از نام خودم مشتق كردم ، و با ادب خودم او را تربيت نمودم و او را به مشكلترين علوم خود آگاه نمودم .
پس اوست كه بتها را در خانه من مىشكند ( در كعبه ) و اوست كه در پشت بام خانهء من اذان مىگويد و مرا تمجيد مىكند . خوشا به حال كسى كه او را دوست بدارد و از او اطاعت كند ، و واى بر حال كسى كه دشمن او باشد و بر وى عصيان كند . . . تا آخر حديث .
ابن بابويه اين حديث را در معانى الاخبار با همين سلسله سند نقل كرده است .
41 - و قال : حدّثنا محمّد بن عليّ ماجيلويه قال : حدّثنا محمّد بن يحيى العطَّار قال : حدّثنا محمّد بن جعفر الكوفيّ الأسديّ قال : حدّثنا محمّد بن الحسين بن زيد عن عبد الله بن الفضل عن الصادق عن أبيه عن آبائه عليهم السلام قال : رسول الله صلى الله عليه و آله : ليلة أسري بي إلى السماء كلَّمني ربّي فقال : يا محمّد ، قلت : لبّيك ربّ و سعديك . قال :
إنّ عليّا حجّتي بعدك على خلقي و إمام أهل طاعتي ، من أطاعه اطاعني و من عصاه عصاني ، فانصبه علما لامّتك يهتدون به بعدك .
باز هم ابن بابويه از احمد بن على ماجيلويه از محمد بن يحيى عطار از محمد بن جعفر كوفى اسدى از محمد بن حسين بن زيد از عبد الله بن فضل از امام صادق از پدرش از پدرانش عليهم السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده كه حضرت فرمود : وقتى كه شبى به معراج رفتم ، خداوند با من سخن گفت و فرمود : اى محمد . گفتم : خداوندا ، لبيك و سعيدك . خداوند فرمود : بدرستى كه على حجت

455