بواسطه گذاردن نمازهاى نافله و واجب مغرور شود ) و طاعت و ذكرم را در نظرش محبوب مىسازم .
اى محمد ، هر كس از من در خوف و هراس باشد و بخواهد كه من نعمت خودم را بر وى تمام كنم و به وى كرامت بخشم و در نزد خود او را مقرب قرار دهم ، بگويد :
اى خداوندى كه عزت خود را در دل اهل تقوى جا داده اى ، اى كسى كه باطن آنها را خوب كرده اى و اى خداوندى كه اهل تقوى را مؤمن به حسن عبادت خودت نموده اى ( يعنى در قلب اهل تقوا گذارده اى كه عبادت تو از همه چيز براى آنان بهتر است ) . من از تو با توسل به علمت كه بوسيلهء آن به تعداد همه چيز آگاهى و يقين بر وجود آنها دارى ، مسألت مىكنم كه قلب مرا با وقار و ايمان آرام بخشى و به من توفيق دهى كه رغبتم بر طاعت تو شديدتر باشد ، به طورى كه از هيچ كس جز تو نترسم و از هيچ چيز جز تو واهمه نكنم ، اى رحيم .
وقتى كه بنده‌ام اين كلمات را بگويد ، من او را از ترس همهء حوادث كه در بارهء دين و نفسش و نعمتش اتفاق بيفتد ، ايمن مىكنم و نمىگذارم از هيچ چيز بترسد .
اى محمد ، بر آن كسانى كه مىخواهند در نزد من مقرب شوند بگو به يقين بدانند كه اين سخنان افضلتر از آن دعاهايى است كه شما بعد از اداى نماز واجب مىخواهيد بوسيلهء خواندن آن دعاها در نزد خدا تقرب پيدا كنيد . و آن سخنان اين است كه آنها بگويند :
خداوندا ، من مىدانم كه هيچ كدام از خلق تو كه بر آنها احسان و محبت مىكنى در نزد تو بهتر از من نيستند ( يعنى تو به من بيشتر از آنها احسان مىكنى ) و هيچ كدام از آنها كرامتشان دائمىتر از من نيست و فضل تو بر آنها بيشتر از من نيست و مداراى تو با آنها بيشتر از من نيست و مىدانم كه تو از همه بر من محيطترى و كسى از تو مهربانتر بر من نيست . اگر چه همه مخلوقات تو همين فكر را مىكنند كه من مىكنم

377