لك الغنيمة و لم تحلّ لأحد قبلك ، و أعطيت لك و لأمّتك كنزا من كنوز العرش فاتحة الكتاب و خاتمة سورة البقرة ، و جعلت لك و لأمّتك الأرض كلَّها مسجدا و طهورا ، و أعطيت لك و لأمّتك التكبير ، و قرنت ذكرك بذكري ، فلا يذكرني أحد من امّتك إلَّا ذكرك مع ذكري . فطوبى لك يا محمّد و لأمّتك .
و رواه في معاني الأخبار أيضا بهذا السند مثله .
شيخ صدوق در كتاب علل از ابو الحسين محمد بن على بن شاه از ابو بكر محمد بن جعفر بن احمد بغدادى بآمد از پدرش از احمد بن سخت از محمد بن اسود وراق از ايوب بن سليمان از حفص بن بخترى از محمد بن حميد از محمد ابن كندى از جابر بن عبد الله از حضرت رسول صلى الله عليه و آله نقل كرده كه حضرت حديثى ذكر كرد و در آن فرمود :
خداوند بر من منت نهاد و به من فرمود : اى محمد ، خداوند بر تو صلوات مىگويد و من هر پيامبرى را با زبان قومش فرستادم ولى تو را براى همه اقوام سياه و سفيد و سرخ از مخلوقاتم فرستادم و من تو را بوسيله آن رعبى كه از تو در دل كافران انداختم ، يارى دادم . به طورى كه هيچ كدام از پيامبرانم را چنين رعبى نداده بودم . غنيمت را براى امت تو حلال كردم كه براى امتهاى قبل حلال نكرده بودم . بر تو و به امت تو ، گنجينه اى از گنجينه‌هاى عرشم دادم كه آن سوره فاتحه الكتاب و آخر سورهء بقره ( آيه الكرسى ) مىباشد . براى تو و امت تو همه زمين را مسجد و پاك قرار دادم . به تو و به امت تو تكبير عطا نمودم ( گفتن الله اكبر ) و نام تو را نزديك نام خودم قرار دادم ، به طورى كه هر كس از امت تو در نماز نام مرا ذكر مىكند ، نام تو را هم با نام من ذكر مىكند . پس مبارك باد اين عنايتها بر تو و بر امت تو اى محمد .
شيخ صدوق اين حديث را در كتاب معانى الاخبار نيز با همين سند ذكر كرده است .

286