تعالى ينزل ملكا إلى السماء الدنيا كلّ ليلة في الثلث الأخير و ليلة الجمعة من أوّل الليل فيأمره فينادي : هل من سائل فاعطيه ؟ هل من تائب فأتوب عليه ؟ هل من مستغفر فاغفر له ؟ يا طالب الخير أقبل ، و يا طالب الشرّ أقصر . فلا يزال ينادي بذلك حتّى يطلع الفجر ، فإذا طلع الفجر عاد إلى محلَّه من ملكوت السماء . حدّثني بذلك أبي عن جدّي عن آبائه عليهم السلام عن رسول الله صلى الله عليه و آله .
و رواه في كتاب عيون الأخبار أيضا بهذا السند .
و از على بن أحمد بن عمران دقاق از محمد بن هارون صوفى از عبد الله بن موسى ابو تراب روبانى از عبد العظيم بن عبد الله حسنى از ابراهيم بن ابو محمود ، نقل كرده كه گفته : من به امام رضا عليه السلام عرض كردم در بارهء حديثى كه مردم از حضرت رسول صلى الله عليه و آله نقل مىكنند ، مبنى به اين كه خداوند هر شب به آسمان نزديك زمين نازل مىشود ؟ حضرت فرمود :
خداوند لعنت كند به كسانى كه كلمات را تحريف مىكنند . به خدا سوگند ، رسول خدا چنين نفرموده . بلكه فرموده : خداوند متعال در ثلث اخير هر شب ملكى به آسمان دنيا مىفرستد و در شب جمعه از اول شب اين ملك را مىفرستد و به وى دستور مىدهد كه صدا كند : آيا سئوالكننده اى هست تا من ( خداوند ) به وى عطا كنم ؟ آيا توبه كننده اى هست كه من توبه او را بپذيرم ؟ آيا استغفاركننداى هست تا من او را ببخشم ؟ اى خواهان خير و نيكى ، بشتابيد و اى خواهان شر بمانيد . آن ملك تا دميده سحرى اين نداها را تكرار مىكند .
وقتى كه صبح مىشود ، آن ملك به محل خود در ملكوت آسمانها مىرود . بعد امام فرمود : اين حديث را پدرم به من گفت و او هم از جدم شنيده بود ، آنها هم از رسول خدا شنيده بودند .
شيخ صدوق اين حديث را در كتاب عيون الاخبار نيز با همان سند روايت كرده است .

284