و هر گاه نماز ظهر را فراموش كنى تا آفتاب غروب كند ولى نماز عصر را از روى نسيان و بدون عمد خوانده باشى در اين صورت اگر برايت امكان دارد كه قضاى نماز ظهر را پيش از آنكه نماز مغرب فوت شود بخوانى آن را بجاى آور و گر نه اوّل نماز مغرب را بخوان و بعد قضاى ظهر را بجاى آور ، و هر گاه نماز ظهر را فراموش كنى و در اثناى نماز عصر بخاطر آوردى ، همان نماز عصر را نيّت نماز ظهر كن و با نيّت نماز ظهر آن را به اتمام برسان ، مشروط بر اينكه بيم فوت شدن وقت نماز عصر نباشد ، در غير اين صورت نماز عصر را بپايان برسان و بعد قضاى ظهر را بجاى آور ، و هر گاه نماز ظهر و عصر هر دو را فراموش كردى بخوانى و هنگام غروب خورشيد بخاطرت آمد ، ابتدا نماز ظهر را بخوان و پس از آن نماز عصر را در صورتى كه بيم نداشته باشى كه يكى از آن دو فوت شود ، پس اگر خوف يكى از آن دو نماز را داشتى اوّل نماز عصر را بخوان ، و در اين كار هيچ تأخير مكن كه هر دو نمازت فوت شود ، و بعد از نماز عصر قضاى نماز ظهر را بخوان ، و هر گاه نمازى از تو فوت شد هر زمان كه بخاطرت رسيد همانوقت قضاى آن را بجاى آور ، و اگر هنگامى بخاطرت رسيد كه در وقت فريضهء ديگرى قرار دارى ابتدا آن فريضه را بخوان و بعد نماز قضا شده را بجاى آور ، و كسى كه نماز ظهر و عصرش هر دو با هم فوت شده و او زمانى آن را به ياد آورده كه از روز به اندازه اى كه بتواند هر دو نماز را بخواند باقى است در اين صورت ابتدا نماز ظهر و بعد نماز عصر را

551