نگهدارى خود را نميتوانيم كرد ، پروردگارا ما را نگهدار از آنچه مىتوانيم خود را حفظ كنيم و از آنچه نميتوانيم ، پروردگارا ( كارهاى زشت ) ما را بپوشان از آنجا كه خود توانيم پوشيد و از آنجا كه نتوانيم ، خداوندا جامهء بىنيازى از غير تو و عافيت را بر قامت ما بپوشان و دوام سلامتى را بر ما ارزانى دار و شكرگزارى آن سلامت را بر ما روزى گردان » .
( باب احكام سهو در نماز ) ( ظاهرا مراد از سهو در اينجا شك باشد يا معنى اعمّ از سهو چنان كه از اخبار باب پيداست ) 985 - اسماعيل بن مسلم از امام صادق از پدرانش عليهم السّلام روايت كرده كه مردى خدمت رسول خدا صلَّى الله عليه و آله رسيد و عرض كرد يا رسول الله به شما از بلاى وسوسه كه در نماز بدان گرفتار گشته‌ام شكايت مىكنم تا آنجاست كه بيشتر اوقات نمىفهمم چند ركعت خوانده‌ام ، زياد خوانده‌ام يا كم . حضرت فرمود : هر گاه خواستى وارد نماز شوى انگشت سبّابهء دست راست خود را بر ران چپ خود بگذار و فشار ده و بگو : « بسم الله و با لله ، توكَّلت على الله ، أعوذ با لله السّميع العليم من الشّيطان الرّجيم » ( از خداوند و از نام او يارى ميجويم ، و به خداوند توكَّل ميكنم و پناه ميبرم به خدائى كه شنوا و دانا است از شرّ شيطان رانده شدهء درگاه الهى ) پس ( چون

531