خداوند عزّ و جلّ نگشوده و بالا نبرده مگر آنكه خداوند تبارك و تعالى را آزرم آمده كه آن را خالى برگرداند تا اينكه از فضل و رحمت خويش آنچه را خواهد در آن دست نهد ، پس هر گاه كسى از شما دعا كند بايد دستهاى خود را برنگرداند تا اينكه آن دستها را به سر و روى خود بكشد . و در خبر ديگرى وارد شده كه دستها را بر صورت و سينه اش بكشد .
954 - امير المؤمنين عليه السّلام فرمود : هر كس مىخواهد او را به پيمانه اى كه تمامتر باشد كيل دهند يا اعظم ثوابها را به او بدهند يا به سنگ ترازوى كاملتر و عظيمتر بركشند بايد آخرين سخنش اين آيات باشد : * ( سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ ، وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ ، وَالْحَمْدُ لِلَّه رَبِّ الْعالَمِينَ « ) * .
( يعنى : تسبيح كن و منزّه بدان پروردگارت را پروردگارى كه صاحب عزّت و عظمت و كبريا است و عزيز و منزّه است از هر آنچه كه مشركان و گمراهان در وصف او مىگويند ، و درود و رحمت الهى بر پيامبران مرسل باد ، و جميع محامد و ثناها مخصوص خداوند يكتا است كه پروردگار جهانيان است ) بدرستى كه هر كس چنين كند به عدد هر مسلمانى براى او حسنه اى بنويسند .
955 - امير المؤمنين عليه السّلام فرمود : هر گاه كسى از شما از نماز فارغ شود بايد دستهايش را بسوى آسمان بلند كند و بكوشد و بدعا پردازد ، عبد الله بن سبا عرض كرد : يا امير المؤمنين مگر خداوند عزّ و جلّ در همه جا حاضر نيست ؟ آن حضرت فرمود : بلى ، گفت : پس چرا بنده هنگام دعا دستهايش را بسوى آسمان بلند مىكند ؟ آن حضرت

508