بگريه افتاد و من هم با او گريستم تا جايى كه و الله من خود بر او رحمت آوردم ، سپس گفت : بنويس بسم الله الرّحمن الرّحيم « از رسول خدا صلَّى الله عليه و آله شنيدم كه ميفرمود : وقتى كه روز قيامت فرا ميرسد ، و خداوند عزّ و جلّ مردمان را در زمينى فراهم مىآورد ، فرشتگانى از نور را به سوى اذان گويان گسيل ميدارد كه پرچمها و علمهائى از نور با خود دارند ، و اسبانى را يدك بدنبال مىكشند ، كه مهارهايشان از زبرجد سبز است ، و زين و خورجينهايشان از مشك ناب و بسيار خوشبو است ، اذان گويان بر اين اسبان سوار مىشوند و بر پشت آنها بر پا مىايستند ، و فرشتگان مهار آنها را مىكشند ، آنگاه مؤذّنان با بلندترين آواز خود نداى اذان سر ميدهند ، سپس بلال به گريه افتاد ، گريستنى سخت از سر سوز و با صداى بلند ، تا اينكه مرا نيز به گريستن آورد و من هم با او گريستم ، وقتى كه از گريه خاموش شد ، گفتم : چرا اين قدر گريه ميكنى ؟ گفت : خدايت نگه دارد ، تو چيزهائى را دوباره بيادم آوردى يا ياد آنها را دوباره زنده كردى ، از حبيبم و برگزيده عالميان شنيدم كه ميفرمود : سوگند به او كه مرا به راستى به پيامبرى برانگيخت و به جهانيان فرستاد ، كه اذان گويان در حالى كه بر روى اسبان يا شتران نفيس ايستاده باشند بر خلايق خواهند گذشت و در آن حال گويند : « الله اكبر ، الله اكبر « و چون اين تكبير را بگويند فرياد و غوغايى عظيم از امّت من به گوش رسد ، اسامة بن زيد كه حاضر بود از آن حضرت پرسيد آن فرياد چيست ؟ پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : آن فرياد و غوغا صداى تسبيح و

448