صلَّى الله عليه و آله از آب آن چاه وضو ميساخت .
شارح گويد : « لابد اوصاف آب تغيير نميكرده » .
34 - و محمد بن مسلم از امام باقر عليه السّلام از چاهى كه در آن مردار مىافتد پرسيد ، حضرت فرمود : اگر بوى بد گيرد بايد بيست دلو از آن بكشند .
35 - كردويه همدانى از موسى بن جعفر عليهما السّلام از چاهى پرسيد كه آب جوى در آن ميريزد و در جوى بول و فضولات انسان و حيوان و فضلهء سگ ريخته مىشود ؟ حضرت فرمود : از آن سى دلو بايد بكشند ، ( همين طور ) اگر چاه بدبو شده باشد .
و بول كردن شخص در آب راكد جايز نيست ، امّا در آب جارى حرام نيست ولى بيم آنست فراموشى آورد و يا شيطان بر او غالب شود ( و بدين كار عادت كند و از آب راكد هم نگذرد ) .
شارح گويد : « مراد از آب جارى قنوات و آبهائى كه مردم از آن براى كرّ و شرب استفاده ميكنند نيست ، بلكه مراد رودخانه ها و يا شط و امثال آنهاست . زيرا آلوده كردن آب آشاميدنى و يا آبى كه مورد استفادهء مردم در طهارت و تطهير است مسلما جايز نيست لذا خبر را حمل بر مواردى ميكنيم كه آب به بول آلوده نشود و تا حدّى داراى اعتصام باشد كه پليدى را به خود نگرفته بلكه از خود دفع كند و چنين آبى جز با نهرهاى بزرگ و وسيع و رودخانه هاى پر آب تطبيق نميكند ، و در حديث اربعمائه در كتاب خصال صدوق از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده كه فرمود : لا يبولنّ أحدكم في السطح في الهواء ، و لا يبولنّ في ماء جار فانّ للماء أهلا » در هواء يعنى از

44