837 - زراره از امام صادق عليهما السّلام روايت كرده كه به آن حضرت عرض كردم : اگر شخصى كلاه يا عمامه بر سر داشته باشد ( كه عادتا بخشى از پيشانى او را مىپوشاند و در اين حال سجده كند چگونه است ؟ آن حضرت فرمود : اگر از پيشانى او كه فاصلهء ميان ابروها تا رستنگاه موى سر اوست اندكى به زمين برسد همين مقدار كافى است .
838 - يوسف بن يعقوب گويد : امام صادق عليه السّلام را ديدم در ميان دو سجدهء خود سنگريزه ها را در سجده گاه يا موضع سجده صاف و هموار مىفرمود . ( يعنى زمين ناصاف و ناهموار بود امام عليه السّلام روى آن دست مىكشيد تا محلّ سجده هموار شود ، منظور اينست كه اين قبيل امور با حضور قلب منافات ندارد ، و خدشه اى به نماز وارد نمىكند ) .
839 - از على بن بجيل روايت كرده‌اند كه گفت : امام صادق عليه السّلام را ديدم هر بار كه سجده مىفرمود و سر از سجده بر ميداشت ( اگر ريگى بر پيشانى آن حضرت چسبيده بود ) آن سنگريزه را از پيشانى خويش مىگرفت و بر زمين مىگذاشت .
840 - عمّار ساباطى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود :
فاصلهء ميان رستنگاه موى سر تا بالاى بينى كه به پيشانى متّصل است جملگى سجده گاه است ، پس هر مقدار از آن كه به زمين برسد يا با زمين تماس و بر خورد پيدا كند همان براى تو كافى است . و زراره نيز مثل همين خبر را از آن حضرت روايت كرده است .

412