شود ، و اين حكم زمانى است كه نجاست از درون كيسه و يا سرگين بخارج نفوذ نكرده و بچاه فرو نريزد ، و هر گاه عذره و نجاست در چاه ريخت ده دلو از آب آن كشيده مىشود ، و چنانچه عذره در آب از هم بپاشد چهل تا پنجاه دلو از آن كشيده مىشود .
و هر گاه در كنار چاه آبى كه براى طهارت و خوردن از آن استفاده ميكنند چاه مستراح و آبريز باشد پس اگر زمين سخت و غير قابل نفوذ باشد شايسته است ميان چاه و آبريز پنج ذراع فاصله باشد ، و اگر زمين شنى و قابل نفوذ بود هفت ذراع فاصله كافيست .
23 - امام هشتم حضرت رضا عليه السّلام فرمود : دورى و نزديكى بالوعه ( آبريز ) به چاهى كه از آن استفاده مىشود ضرر نميرساند ، ولى بايد آب چاه اوصافش تغيير نكند .
24 - از ابى بصير روايت شده كه گفت : ما در خانه اى فرود آمديم ( وارد شديم ) كه در آنجا چاه آبى بود و در كنارش بالوعه اى ( چاه فاضلاب ) و فاصلهء ميان آن دو بيش از دو ذراع نبود ، رفقا از وضو گرفتن از آب آن چاه خوددارى كردند و كار بر ايشان مشكل شد ( چون بايد آب از جاى ديگر تهيه كنند ) ، پس خدمت امام صادق عليه السّلام رسيديم و موضوع را براى او گفتيم ، فرمود : از آن آب وضو بسازيد زيرا آن

38