مصلَّاى خود بيرون نميرفت تا ركعت سوّم وتر را بجا مىآورد ، و در آن ركعت پيش از ركوع قنوت ميخواند ، پس سلام ميداد و دو ركعت نافله صبح را اندكى پيش از فجر و گاه همزمان با آن و گاه اندكى پس از آن بجا مىآورد ، بعد دو ركعت نماز صبح را در صبح صادق كه سفيدى در عرض افق پديدار گشته و خوب روشن ميگشت ميخواند ، اين نمازى بود كه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله هنگامى كه خداوند عزّ و جلّ از آن حضرت قبض روح فرمود بر آن مداومت داشت .
شرح : « منظور اينست كه اين نماز همان وضع نمازيست كه رسول خدا در روزهاى آخر عمر خويش بجا مىآورد ، و احتمال نسخ در آن نيست و چنانچه روايتى بر خلاف اين باشد چون زمان در آن ذكر نشده پس در آن احتمال نسخ ميرود ، و نسبت به نافلهء عصر كه در اين خبر چهار ركعت ذكر شده در حالى كه نصوص ديگر آن را هشت ركعت دانند شايد جهتش رنجورى آخر عمر آن حضرت بوده و يا علتى ديگر داشته است ، و الله اعلم » .
باب در بيان فضيلت مسجدها و حرمت آن و ثواب كسى كه در آنجا نماز گزارد 680 - خالد بن ماد قلانسى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود : مكَّه حرم خداوند و حرم رسول خدا صلى الله عليه و آله و حرم علىّ بن أبى طالب

341