و توبه او را در آن موقع قبول فرمود ، و فاصلهء ميان وقتى كه آدم از آن درخت تناول كرد تا موقعى كه خداوند عزّ و جلّ توبه او را قبول فرمود سيصد سال بود بر حسب روزهاى دنيا نه بر حسب روزهاى آخرت كه هر روز از روزهاى آن باندازهء هزار سال است و اين مدّت از عصر تا شام بود و حضرت آدم سه ركعت نماز بجاى آورد يك ركعت جهت كفارهء گناه خودش و يك ركعت بعنوان كفّارهء گناه حوّا و ركعتى ديگر بشكرانهء پذيرفته شدن توبه اش ، پس خداوند عزّ و جلّ اين سه ركعت نماز را بر امّت من واجب فرمود ، و اين ساعتى است كه دعا در آن مستجاب مىشود ، و پروردگارم به من وعده فرمود كه هر كس در آن موقع در پيشگاهش دعا كند و او را بخواند دعايش را مستجاب فرمايد . و اين نمازيست كه پروردگارم مرا بانجام آن امر فرمود آنجا كه فرموده است :
* ( فَسُبْحانَ الله حِينَ تُمْسُونَ وَحِينَ تُصْبِحُونَ ) * يعنى : خداوند را به پاكى ياد كنيد و تسبيح او بجاى آريد چون به شب درآئيد و آن هنگام كه صبح كنيد ( روم : 17 ) .
و همين طور نماز عشاء يا نماز خفتن ، همانا قبر را تاريكى و سياهى عظيم است ، و روز قيامت را نيز تاريكى هولناكى است ، پس پروردگارم عزّ و جلّ به من و امّتم امر فرموده كه اين نماز ( نماز عشاء ) را بجا آوريم تا ( اين نماز ) روشنى بخش گورهايمان باشد ، و نيز براى اينكه به من و امّتم نورى جهت گذشتن از صراط كرامت فرمايد ، و هيچ قدمى نيست كه در راه رفتن ( بمساجد يا جماعت يا مطلقا ) جهت نماز عشاء برداشته شود مگر اينكه خداوند عزّ و جلّ آن بدن را بر آتش حرام سازد ، و اين

319