براى ميّت بالشى از خاك ساخته شود ( كه سرش به زير نيفتد ) و بر پشت او كلوخى قرار داده شود كه بر پشت نيفتد ، و تمامى گره ها و بندهاى كفنش باز شود و رويش كنار زده شود و برايش اين دعا را بخوانند : اللَّهمّ عبدك و ابن عبدك و ابن امتك ، نزل بك و انت خير منزول به ، اللَّهمّ افسح له في قبره و لقّنه حجّته و ألحقه بنبيّه و قه شرّ منكر و نكير « يعنى : بار خدايا بندهء تو و غلامزادهء تو و كنيززادهء تو بدرگاهت آمده ، و تو بهترين كسى هستى كه بدرگاهش آيند ، خدايا قبر او را گشاده گردان و حجّتش را به او تلقين فرما و او را با پيامبرش محشور گردان و از عذاب منكر و نكير در امانش دار .
پس دست راست خود را زير شانه راست او كه بر زمين است قرار ميدهى و دست چپ خود را بر دوش چپ او ميگذارى و او را به شدّت تكان ميدهى و ميگوئى : اى فلان فرزند فلانى ( نام ميّت و پدرش را ذكر ميكنى ) الله پروردگار توست و محمّد پيغمبر تو و اسلام دين تو است و على ولىّ تو و امام تو است - و يك يك امامان عليهم السّلام را تا آخرينشان نام ميبرى - امامان تو پيشوايان راه خير و هدايت و نيكوكارانند ، سپس يك بار ديگر تلقين را بر او تكرار ميكنى و هنگامى كه خشت يا آجر بر لحد ميچينى بگو : « اللَّهمّ ارحم غربته ، وصل وحدته و آنس وحشته ، و آمن روعته و اسكن إليه رحمتك رحمة يستغني بها عن رحمة من سواك ، و احشره مع من كان يتولَّاه » يعنى : خدايا بر غريبى او رحم كن ، و تنهايى او را برحمتت متّصل ساز و او را از تنهايى رهايى بخش ، و وحشت او را به آنچه خود ميدانى انس ده تا

248