هنگامى كه به نزديكى قبر رسانيد جنازه را بر زمين ميگذارد و اندكى صبر مىكند تا ميّت كمى به قبر خو كند و آن را پذيرا شود و بعد اندكى او را پيش ميبرد و مدّتى صبر مىكند تا خود را آماده كند باز مقدارى به سوى قبر او را پيش ميبرد و بعد هر كس كه ولىّ ميت خواست انتخاب كند چه جفت و چه طاق ( چه دو نفر را بخواهد وارد قبر شوند و چه يك نفر را بخواهد داخل شود ) او جنازه را گرفته و در قبر ميگذارد ، و وقتى نظرش به قبر افتاد اين دعا را بخواند « اللهمّ اجعله روضة من رياض الجنّة ، و لا تجعله حفرة من حفر النّيران » يعنى : بار خدايا اين گور را باغى از باغهاى بهشت گردان و آن را گودالى از گودالهاى دوزخ قرار مده .
499 - امام صادق عليه السّلام فرمود : اندازهء عمق قبر ، تا ترقوه ( استخوان جلوى شانه ها ) است ، و بعضى از فقهاى عامّه گفته‌اند تا پستانهاست ، و بعضى گفته‌اند به قدر قامت يك مرد است به اندازه اى كه اگر جامه بر قبر كشند سر كسى كه در قبر است پيدا نباشد امّا لحد بقدرى گشاد باشد كه نشستن در آنجا ممكن شود .
شرح : « قامت قول امام شافعى است و پستانها قول احمد حنبلى » .
و از امام على النقى عليه السلام روايت شده كه آن حضرت فرمودند : اجازه دارند كه قبر را با چوب ساج فرش كنند ( نوعى گياه مثل شمشاد ) و همچنين به جاى خشت و آجر لحد ، ساج مصرف كنند .

246