آبى كه بسبب خورشيد گرم شده باشد . و شايد اين حكم در آب گودالهاى بيابان باشد ، نه ظروف در خانه و منازل ) .
و اشكالى در به كار بردن آبى كه با آتش گرم شده در وضو ( و غسل ) نيست ( يعنى كراهت ندارد ) . و آن را نجس نميكند مگر لاشهء حيوانى كه داراى خون جهنده است ( يعنى اگر رگ آن را ببرند خون بجهد ) ولى هر حيوانى كه داراى خون جهنده نيست در آب افتاد ، با آن آب وضو ساختن و به كار بردن در تطهير اشكالى ندارد چه در آب مرده باشد چه نمرده باشد .
و هر گاه دو ظرف داشتى كه در يكى از آنها چيزى كه آب را متنجّس و ناپاك مىكند افتاده و ندانستى كه در كداميك از اين دو ظرف بوده ، هر دو را بيرون بريز كه از هيچ كدام نمىتوانى وضو بسازى و بايد براى نماز تيمّم كنى ، و چنانچه از دو ناودان آب جاريست ، يكى بول است و ديگرى آب ، و اين دو با يك ديگر ممزوج و مخلوط شدند بعد قطره اى از آن آب مخلوط به لباس تو رسيد ، اشكالى ندارد ( يعنى لباست را نجس نكرده است ) .
4 - هشام بن سالم از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد : از بامى كه بر روى آن بول مىكنند و باران باريده و از زير سقف قطره قطره مىچكد و آگاهى به جامهء انسان اصابت مىكند ، حكم آن چيست ؟ فرمود : اشكالى ندارد ، آب باران بر آن غلبه دارد .
5 - و پرسيدند : اگر بر زمينى كه بول و نجاست و خون در آن است باران باريد و گل

22