دست مباركش به حلق خود اشاره فرمود - خداوند توبه او را قبول مىكند .
352 - از امام صادق عليه السّلام در مورد اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ سؤال شد كه ميفرمايد : * ( وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّي تُبْتُ الآنَ ) * يعنى : توبه براى آن كسانى نيست كه مرتكب گناهان ميشوند تا هنگامى كه مرگ يكى از آنان فرا رسد آن زمان گويند اكنون من توبه كرده‌ام .
آن حضرت فرمود : مراد از وقت مرگ هنگامى است كه شخص آخرت را به چشم ببيند .
( ملك الموت يا بهشت را و يا دوزخ را ) .
353 - مردى از صحرانشينان كه داراى حشم و شترانى بسيار بود خدمت رسول خدا ( ص ) رسيد و عرضكرد : يا رسول الله مرا از معنى و تأويل اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ آگاه ساز كه ميفرمايد : * ( الَّذِينَ آمَنُوا وَكانُوا يَتَّقُونَ ، لَهُمُ الْبُشْرى فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَفِي الآخِرَةِ ) * يعنى كسانى كه ايمان آورده‌اند و پرهيزكارى پيشه ساختند آنان را در زندگانى دنيا و در آخرت بشارت است . فرمود : امّا آنكه فرمود : « آنان را در زندگى دنيا و آخرت بشارت است » آن بشارت عبارت از همان خوابهاى خوب است كه مؤمن ميبيند و در همين دنياى خود بدان بشارت مييابد كه ببهشت خواهد رفت . و اما آن قسمت از فرمايش خداوند عزّ و جلّ كه ميفرمايد : ايشان را در آخرت بشارت است . عبارتست از بشارت افراد با ايمان بهنگام مرگ و زمان وفاتش : كه خداوند سبحان ترا آمرزيده و نيز كسانى را كه جنازه ات را برميدارند و بگورت ميرسانند نيز

184