عنه [11] - براى من فرستاد ، و كتب ديگر از اصول و نوشته هائى كه طريق روايت من از آنها در فهرست كتبى كه اجازهء روايت آن از مشايخ حديثم و نيز از گذشتگانم به من رسيده معروف است ، و تمام كوشش خود را در اين راه به كار بردم در حالى كه از خدايم يارى خواسته و به دو توكَّل جسته ، و از او پوزش تقصير و كوتاهى در عمل طلبيده ، و اين موفّقيّت جز از جانب او نيست و بر او توكل مىكنم ، و بسويش بازمىگردم ، و او تنها مرا كافى است و والاترين و بهترين كسى است كه كار به دو سپرده شود .

[11] پدر مؤلف ابو الحسن على بن الحسين بن بابويه از بزرگان مشايخ حديث قم است و مورد اعتماد و فقيه و بحدّى مورد توجّه است كه فقهاء عظام فتاوى ويرا در حكم اخبار و نصوص ميدانند ، و ابن نديم گويد : به خط پسرش محمد در پشت كتابى ديدم كه نوشته بود تمامى كتب پدرم كه 200 كتاب است را بفلانى اجازهء روايت مىدهم با 18 مجلد از نوشته هاى خودم ، وى در قم به كار تجارت و كسب مشغول بوده و كتبش در موضوعات مختلف است ، و امّا رساله اى كه صدوق نام ميبرد يا همان فقه الرضاى مطبوع و معروفست كه گويند : آن رسالهء عمليه محمّد بن على شلمغانى است كه به ابن ابى العزاقر معروف است و يا رساله اى مستقل تأليف على بن بابويه مىباشد ( كه توضيح آن در كتاب مستطاب الذريعهء مرحوم شيخ آغا بزرگ طهرانى رضوان اللَّه تعالى عليه آمده است ) . بارى وفات على بن الحسين در سنهء 329 هجرى قمرى در شهر مقدس قم اتفاق افتاده و در آنجا دفن شده و قبرش داراى رواق و بقعه است .

18