هيجده روز است زيرا كمترين مدّت حيض سه روز و بيشترين آن ده روز است و حدّ وسط نيز پنج روز ، پس خداى عزّ و جلّ براى زنى كه زائيده است مجموع [ روزهاى ] كم و وسط و بيشتر حيض را رويهم قرار داد .
و اخبارى كه روايت شده در مورد اينكه زن چهل روز و بيشتر نماز را ترك كند تا پاك شود جملگى معلول است و براى تقيّه وارد شده است و جز اهل خلاف به آنها فتوى نميدهند .
شرح : « روايات در حكم زنى كه خون نفاسش از ده روز بگذرد اختلاف دارد و از اين رو فتاوى فقها نيز مختلف است ، و مشهور آنست كه اگر در حيض داراى عادت است ايّام عادت خود را نفاس قرار دهد و اگر نيست ، ده روز از آن را نفاس حساب كند و نماز را ترك و بقيّه را اگر در ايّام حيض است و يا بصفات آن ، حيض قرار دهد ، و اگر از أيّام مقرّر تجاوز كرد و بصفت حيض نبود تا هفت روز ميان تروك حائض و اعمال مستحاضه جمع كند ، همچنين در مورد عدم تميز و پس از آن باقى را استحاضه داند » .
211 - و عمّار ساباطى از امام صادق عليه السلام روايت كرده گويد : از آن حضرت سؤال كردم در مورد آن زنى كه درد زايمان او يك يا دو روز و يا بيشتر از آن طول بكشد و زردى يا خون ببيند با نماز چه كند ؟ آن حضرت فرمود : تا نزائيده است نماز ميخواند و وقتى درد زايمان بر او غلبه كرد و نتوانست نماز بخواند پس از آنكه بهبود يافت قضا كند .

135