زردى ديد وضو ميگيرد .
و زن حائض هر گاه در سفر پاك شد و آب به مقدارى كه براى غسل كفايت كند نداشت و هنگام نماز رسيد ، اگر با او آن مقدار از آب باشد كه بتواند فرج خود را با آن بشويد ، آن موضع را شسته و تيمّم بدل از غسل مىكند و نماز ميگزارد و براى شوهرش جايز است كه زن فرج خود را شسته و تيمّم كرده در آن حال با او نزديكى نمايد ، و براى زنان جايز نيست كه فرج همجنسان را در ايّام حيض بنگرند ( يعنى ديگران را براى استبراء بر نظر كردن به فرج خويش وادارند ) . زيرا ايشان از اين كار نهى شده‌اند . ( بعضى از بزرگان « ينظران » خوانده‌اند و به تزئين معنى كرده‌اند ) .
204 - عبيد الله بن على حلبى از امام صادق عليه السلام سؤال كرد : در مورد زن حائض كه چه چيز از او بر شوهرش جايز است ، آن حضرت فرمود : لنگى را تا زانوان بميان مىبندد و نافش را بيرون ميگذارد سپس آن مقدار كه بالاى لنگ است از آن شوهر است .
205 - و نيز آن حضرت از پدر خويش عليهما السلام ذكر فرمود كه ميمونه ( همسر

132