از پنهانگاه و محلّ ستر و حجاب خود خارج شدند و ايشان هفتصد زن بودند كه به راه افتادند و كارشان اين شد كه لباسهاى رنگين و زرد پوشيدند و زينت و زيور آويختند و بوى خوش به كار بردند ، سپس از محلّ و شهر خود خارج شدند و در شهرها پراكنده شدند ، با مردان نشست و برخاست كردند و همراه آنان در عيدها و جشنها حضور مييافتند و در صفهاى مردان تنگاتنگ آنان مىنشستند ، پس خداى عزّ و جلّ ايشان را با حيض در آن هنگام گرفتار ساخت در تمام ماهها . يعنى همان گروه زنان و بس ، پس خون آنان روان شد و مردان آنان را از بين خود بيرون كردند ، پس آنان در هر ماه حائض ميشدند و خداى تعالى با حيض و شكست و كاستى آوردن در شهوتشان آنان را مشغول و گرفتار ساخت . و فرمود : ولى زنان ديگر غير از ايشان كه همانند ايشان رفتار نكرده بودند در هر سال فقط يك بار حائض ميشدند ، بعدها پسران زنانى كه هر ماه يك بار حائض ميشدند با دختران آن زنانى كه در هر سال يك بار حائض ميشدند وصلت نمودند و آن قوم در هم آميختند ، و با يك ديگر مخلوط شدند ، پس دختران اين گروه و آن گروه در هر ماه يك بار دچار حيض ميشدند و اولاد و نسل زنانى كه در هر ماه يك بار حائض ميشدند بسبب برخوردارى از استقامت مزاج كه ناشى از حيض است رو به افزونى گذاشت و زياد شد و نسل آنان كه در سال يك بار حيض ميديدند بسبب فساد خون موجود در رحم رو به كاهش گذاشت و كم شد ، و فرمود : در نتيجه نسل اين گروه كه صاحب عادت ماهانه بود بسيار شد و نسل آن گروه كه سالانه حائض ميشدند كم شد .

120