داد و انجيل را بدان افزود و او را در بيت المقدس و بر بنى اسرائيل پيامبر ساخت و آنها را به كتاب و حكمتش و ايمان به خداوند و رسولش فراخواند ، بيشتر آنان سركشى و كفر را پيشه ساختند و چون به او ايمان نياوردند ، پروردگارش را خواند و او را سوگند داد و بعضى از آنها را مانند شياطين مسخ كرد تا آنكه نشانه‌اى به آنها ارائه كرده باشد و آنها عبرت گيرند ، امّا آن نيز جز به طغيان و كفر آنها نيفزود ، پس از آن به بيت المقدس آمد و آنجا توقّف كرد و آنها را به مدّت سى و سه سال دعوت كرد و به آنچه نزد خداوند است ترغيب فرمود تا آنكه يهود به تعقيب او بر آمدند و مدّعى شدند كه او را شكنجه كرده و زنده در زير خاك دفن كردند و بعضى ديگر ادّعا كردند كه او را كشته و به صليب كشيدند ، امّا خداوند آنها را بر او مسلَّط نكرد و امر بر آنها مشتبه گرديد ، آنها نتوانستند او را عذاب كرده و دفن نمايند ، همچنين نتوانستند او را كشته و به صليب كشند ، زيرا خداى تعالى فرموده است : « من تو را گرفته و به سوى خود بالا مىبرم و از كافران پاك مىسازم » [1] و نتوانستند او را بكشند و به صليب كشند ، زيرا اگر توانسته بودند چنين كنند ، قول خداى تعالى دروغ بود ، امّا خداوند پس از آنكه او را گرفت ، به سوى خود بالا برد [2] و چون خواست او را بالا برد بدو وحى كرد

[1] آل عمران : 55 .
[2] النساء : 157 .

426