فرائض شرعى آشكار شده است كه از آن مطلب دانسته مىشود كه ايشان امام نيستند و منظور من از اين سخن زيد بن عليّ و مانند او نيست ، زيرا ايشان مطلب خلافى را اظهار نكرده‌اند و ادّعاى امامت هم نكرده‌اند ، بلكه به كتاب خدا و رضاى آل محمّد فرا خوانده و اين دعوت حقّى است .
امّا اين سخن او كه چگونه خداوند او را گواه مىگيرد بر كسانى كه وى را نديده و امر و نهيشان نكرده است ؟ پاسخش اين است كه معناى گواه نزد ما و شما متفاوت است . امّا اگر اماميّه را نكوهش مىكنى به اينكه كسى كه رويش ديده نشده است و شخصش ناشناخته است ، چگونه مدّعى امامت او هستيد ؟ كه در پاسخ مىگوئيم : به عقيدهء شما امامى كه گواه از عترت پيامبر اكرم است ، در اين زمان كيست ؟ اگر بگويد او را نمىشناسد كه داخل در همان كسانى شده است كه آنها را عيب مىكند و بر او لازم مىآيد همان چيزى كه بر گردن خصومش مىنهد ، و اگر بگويد فلان شخص است . مىگوئيم : ما روى او را نديده‌ايم و شخصش را نمىشناسيم ، پس چگونه مىتواند گواه و امام ما باشد .
و اگر بگويد : گر چه شما او را نمىشناسيد ولى او موجود الشّخص و معروف است برخى او را مىشناسند و برخى به او جاهلند . مىگوئيم : تو را بخدا سوگند

240