فرموده است : و ما كتاب را بر تو فرو نفرستاديم مگر براى آنكه حقّ را براى ايشان تبيين كرده و رفع اختلاف نمائى . [1] پس به صاحب كتاب مىگوئيم : عقيدهء خود را در باب عترت هاديه بيان كن ، آيا بر آنها رواست كه حقّ را براى امّت بيان نكنند ؟ اگر بگويد : آرى ، خود را محكوم كرده است و كلامش وبالى بر او خواهد شد ، زيرا امّت با يك ديگر اختلاف ورزيده و از يك ديگر جدا بوده و يك ديگر را تكفير مىكنند و اگر بگويد : خير ، مىگوئيم : اين بهترين دليل بر فساد مدّعاى زيديّه است ، زيرا اگر عترت همان گونه بود كه زيديّه وصف مىكنند ، البتّه براى امّت تبيين مىكردند و سكوت و امساك بر ايشان روا نبود ، همچنان كه خداى تعالى فرمايد : و ما كتاب را بر تو فرو نفرستاديم مگر آنكه اختلافات آنها را بر ايشان تبيين كنى . و اگر مدّعى شود كه عترت حقّ را براى امّت تبيين كرده است ، امّا امّت آن را نپذيرفته و به هوى و هوس ميل كردند ، به او مىگوئيم : اين همان سخن اماميّه در بحث امام و شيعهء خود است و از خداوند توفيق مسألت مىنمائيم .

[1] النّحل : 16 .

219