وأحب العباد بعد اطلاعي * لك بالغيب سيد الأوصياء فأتاك الخطاب بالوحي مني * بلسان الحبيب من أوليائي ليكون اطمينان نفسك أمرا * ثابتا باليقين دون انتفاء ( از پيامبر مصطفى سؤال شد كه پروردگار بخشنده به چه زبانى با تو خطاب وحى مى نمود ) ؟
( فرمود : به زبان على وحى مى كرد ، و در وقت ندا از خداوند پرسيدم ) ، ( آيا حقا تو به صداى خود با من سخن گفتى يا به صوت وصى برگزيده من بود ) ؟
( خدا فرمود : من به هيچ يك از مردم شبيه نيستم و من چيزى نه مانند چيزهاى ديگرم ) .
( من از نور درخشنده تو على را آفريدم ، و آن نورى است كه از نور رخشان خود آفريده ام ) .
( و پس از آن كه از سر درون تو آگاه بودم دانستم كه او محبوبترين بندگان در نزد تو و سرور اوصيا است ) .
( از اين رو خطاب وحى از جانب من بر زبان آن حبيب از اوليايم سوى تو آمد ) ، ( تا اطمينان نفس تو امر ثابت يقينى و شك ناپذير باشد ) .
سيد على خان مدنى [1] أمير المؤمنين فدتك نفسى * لنا من شأنك العجب العجاب تولاك الاولى سعدوا ففازوا * وناواك الذين شقوا فخابوا ولو علم الورى ما أنت أضحوا * لوجهك ساجدين ولم يحابوا

[1] - الغدير 11 / 346 .

464