گفتار دوم - هنگامى كه به پرنده اى بر فراز درختى مىنگريست چنين گفت :
- " خوشا به حال تو اى پرنده ، ميوه مىخورى و بر درخت مىنشينى ، نه حساب و كتابى دارى و نه عقاب و عذابى ، اى كاش من هم در كنار راه بر درختى بودم و شترى بر من گذشته مرا مىخورد و سپس همراه با سرگين آن خارج مىشدم و هرگز از بشر نبودم " [1] .
* ب : " عمر " برخى از تخلفات او را اين گونه نقل كرده اند :
1 - اعتراض به نوشتن وصيت پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) و نسبت هذيان - نعوذ بالله - به آن حضرت دادن [2] .
2 - در جريان صلح " حديبيه " با پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) مخالفت كرده ، اين گونه با آن حضرت سخن گفت ، خودش مىگويد :
" پرسيدم : آيا تو واقعا پيامبر خدا نيستى ؟
فرمود : بلى .
پرسيدم : آيا ما بر حق و دشمن ما بر باطل نيست ؟
فرمود : بلى .
گفتم : پس چرا دينمان را به ذلت واداريم ؟

[1] كنز العمال ج 12 ، ص 9 - 528 ، ش 35698 تا ش 35703 .
[2] شرح اين ماجرا در ص 81 و مداركش در پاورقى ص 32 گذشت .

97