دستور داد تا دستها و پاهايشان را قطع كردند و با ميخ هاى داغ چشمهايشان را بيرون آوردند ، آنها زبان بر روى زمين مىماليدند تا مردند " [1] .
مقدارى تأمل در اين روايتها مىرساند كه اينها از ساخته هاى " امويان " و پيروان آنهاست تا حكامى را كه از قتل بى گناهان و مثله كردن آنها به بدترين شكل به صرف تهمت و حدس و گمان كوتاهى نمىكنند تبرئه نمايند [2] ، خصوصا در نسبت دادن احاديثى كه دلالت بر زياده روى آن حضرت در امور جنسى و بى بند وبارى و لهو و لعب دارند .
اما از امام على ( عليه السلام ) بشنويد كه درباره پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) مىفرمايد :
- " تا اينكه كرامت خداوند سبحان به محمد ( صلى الله عليه وآله ) رسيد ، او را از بهترين جايگاه ها و عزيزترين ريشه ها بيرون آورد ، عترت او بهترين عترت و خانواده اش بهترين خانواده و شجره اش بهترين شجره است ، كه در حرم الهى رشد كرد و كريمانه بالا آمد ، اين درخت شاخه هائى طولانى و ميوه هائى بس ناياب دارد .
او امام اهل تقوا و چشم بيناى هدايت يافتگان است ، چراغى است كه روشنى اش مىدرخشد و ستاره اى است كه نورش

[1] صحيح " بخارى " ، كتاب الطب ، باب الدواء بالبان الابل ، ح 1 ، وباب الدواء بابوال الابل ، ح 1 ، ج 7 ، ص 159 و 160 .
[2] " حجاج " به " انس بن مالك " گفت : مرا از شديدترين مجازات پيامبر با خبر كن ، او اين حديث را برايش نقل كرد ، " بخارى " مىگويد : " حسن " گفت : اى كاش اين حديث را براى " حجاج " نقل نمىكرد . ( مدرك فوق )

45