* ه‌ : " معاويه بن أبي سفيان " " معاوية و ما أدريك ما معاوية ! ! " 1 - پدرش " ابوسفيان " و مادرش " هند " از رهبران عداوت و دشمنى با پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) ، جوانى اش را در كنار پدر در بسيج سپاهيان و نبرد با رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) سپرى كرد و آنگاه كه در فتح " مكه " مغلوب شد تسليم گشت بدون آنكه ايمان بياورد ولى رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) با بزرگوارى والايش از آنها در گذشت و طليقشان [1] ناميد .
2 - پس از رحلت پيامبر اكرم ( صلى الله عليه وآله ) پدرش به انگيزه ايجاد فتنه و ريشه كنى درخت نو پاى اسلام شبانه نزد على ( عليه السلام ) آمد و او را به شورش عليه " ابوبكر " و " عمر " تشويق و ترغيب نمود و به پول زياد و سپاهيان وعده اش داد اما على ( عليه السلام ) كه از نيت پليدش آگاه بود او را از خود راند [2] .
3 - " معاويه " حتى يك روز هم ايمان نياورد ، " مطرف بن مغيرة بن شعبه " مىگويد :
- " پدرم هميشه با معاويه سخن مىگفت و از عقل و شعور او تعريف كرده اظهار شگفتى مىكرد ، شبى او را غمگين يافتم ، از خوردن غذا هم امتناع ورزيد ، علتش را جويا شدم گفت : فرزندم من از نزد پليدترين مردم آمده ام .
گفتم : او كيست ؟
گفت : هنگامى كه با معاوية تنها شديم به او گفتم : اى امير

[1] طليق يعنى آزاد شده .
[2] ( از آگاهان بپرسيد ، ج 1 ، ص 90 ) . به خطبه پنجم نهج البلاغه مراجعه بفرمائيد .

119