مىدارى ؛ ( 1 ) خدا را در آنچه بر تو واجب كرده است فرمانبردار باش ، و در آنچه سبب اصلاح حال تو مىشود نافرمانى مكن ، و پس از آن ديگر از خدا مترس ، كه او بر هيچ كس ستم نمىكند ، و هرگز بيش از آن اندازه كه كسى سزاوار عذاب باشد به او عذاب نمىدهد ؛ مگر اينكه از فرجام بد ( سوء عاقبت ) بترسى يعنى كه در حال تو ( و خداشناسى و ديندارى و طاعتگزارى تو پيش از مرگ ) تغييرى و دگرسانيى پديد آيد ، حال اگر مىخواهى خدا تو را از بدفرجامى و سوء عاقبت نيز در امان دارد ، بايد بدانى و معتقد باشى كه هر كار نيكى كه مىكنى به فضل خدا و به توفيق او است ، و هر بدى كه از تو سر مىزند ، به مهلت و فرصتى است كه خدا مىدهد ، ( و اينكه تو را زود عذاب نمىكند و كيفر نمىدهد ) از سر عفو و گذشت و حلم او است .

725