ذريعه 22 / 322 ش 7277 طرائف 23 - 26 / 7 - 8 ، 41 / [ ند 13 ] ، 46 / [ ند 13 ] ، 66 / [ ند 18 ] ، 87 - 88 / 22 ، 102 - 103 / 26 ، 137 / 33 ، 146 - 147 / 35 ، 154 - 156 / 38 ، 241 / 65 ، 254 - 255 / 70 ، 263 - 266 / 74 - 75 ، 411 - 413 / 124 - 125 ، 427 - 428 / 129 ، 508 / 158 اليقين 9 - 18 / 129 - 148 ، 176 / 461 ، 182 - 183 / 475 - 476 ، 190 / 491 ، 193 - 195 / 498 - 501 ، 205 - 206 / 523 - 524 درباره مؤلف ( كه ابن طاووس او را در اليقين 9 / 129 با نام " احمد بن مردويه مشهور به ملك الحفاظ و طراز المحدثين " ناميده ) نك‌ : سزگين 1 / 225 . ( نبايد او را با أبو بكر بن مروديه كه در سال 352 [ نك‌ : ياقوت ، البلدان 1 / 181 ] در اسكاف درگذشت ، و نام نخست وى ، محمد بود [ مق‌ : سمعاني 1 / 234 ] اشتباه كرد . ) مؤلفان شيعى در اين كه ابن مردويه سنى بوده با شرح حال نگاران سنى ( درباره آنها نك‌ : ارجاعات سزگين ) توافق دارند . ابن شهر آشوب ( كه از مناقب ابن مردويه نقل مى كند ; مق‌ : 1 / 12 ) او را " عامى مذهب " مىنامد ( معالم ص 138 ش 957 ) وابن طاووس او را به عنوان " من مخالفى اهل البيت " ( طرائف 23 / 7 ) و " من اعيان رجال الاربعة المذاهب " ( طرائف 137 / 33 ) ياد مى كند . اربلى با اين رأى بايد موافق بوده باشد زيرا وى ، با اينكه ابن مردويه را بدليل تلاش فراوانش براى جمع آورى فضائل اهل بيت ستوده ، از وى به دليل گنجاندن موادى كه براى شيعيان قابل قبول نيست خرده گيرى مى كند ( اربلى ، كشف 1 / 326 ) .
ابن شهر آشوب ( معالم ص 138 ش 957 ) كه كتاب مناقب را به عنوان " يك كتاب بزرگ در فضائل امير المؤمنين " توصيف مى كند آن را با عنوان " مناقب امير المؤمنين ( معالم ، و از آنجا ذريعه ) و " مناقب مولانا على " ( اليقين صص 205 ، 206 ) نيز ياد مى كند . ابن طاووس چنين بدست آورده است كه كتاب مزبور مشتمل بر 182 روايت در فضائل امير المؤمنين [ ع ] مى باشد ( طرائف 137 / 33 ) . وى علاوه بر نقلهاى مستقيم از آن ، يك مورد نيز به واسطه " كتاب الفائق على الاربعين " از اسعد بن

395