396 ) مهج الدعوات 192 - 201 ، 278 - 280 سه مورد از اين كتاب نقل شده است . دو مورد اول ( مهج 192 - 198 ، 198 - 201 ) بيان مى كنند كه چگونه امام صادق [ ع ] توسط منصور به بغداد احضار شد . يك بار قبل و يك بار بعد از شهادت محمد نفس زكيه و برادرش ابراهيم ; و در هر بار امام دعايى خوانده اند كه متن آنها در اينجا نقل شده است . مورد نقل شده در مهج 278 - 280 ، متن دعايى است كه شيعه مصرى محمد بن على العلوى الحسينى از امام مهدى [ ع ] در خواب فرا گرفته است . اين خواب را الحسينى بعد از فرار از مصر ديده است . فرار او از مصر زمانى پيش آمد كه يكى از مخالفان در نزد احمد بن طولون ( م 270 ) از او سعايت كرد . ( نك‌ : دائرة المعارف چ 2 مقاله " احمد بن طولون " [ از : Hassan . Zaky M ] .
اين نسخه در قطع " طالبي " ( مهج 196 ) به توسط الحسين بن على بن هند در شوال 396 كتابت شده بود اما روشن نيست كه آيا همو مؤلف آن نيز بوده يا نه ; در رياض ( 2 / 165 و از آنجا اعيان 27 / 93 ) آمده است كه درباره او چيزى جز اينكه نامش در مهج آمده نمى دانيم ; اما از موارد نقل شده مطلبى را درباره او مى توان بدست آورد و آن اينكه شيخ او أبو الحسن محمد بن احمد بن عبد الله بن صفوة الهمذانى است كه در " المصيصة " ( در جنوب تركيه ) روايت نخست را در شوال 369 براى وى روايت كرده است .
312 . * * ؟ كتاب عتيق / ناشناخته اقبال 246 - 247 / 15 - 16 اين نسخه در 14 صفر 660 ( يعنى قبل از اتمام اقبال ) بدست ابن طاووس رسيد . ابن طاووس ، تعليقه‌اى از آن كتاب را كه درباره روش تعيين آغاز ماه رمضان بوده نقل كرده است .
313 . * * ؟ كتاب عتيق / ناشناخته

369