كتاب منازل السائرين آورده است ، ونيازى به تكرار آن نيست . بهتر است پيش از ذكر توضيحاتى دربارهء اين كتاب ، نظري اجمالي بيفكنيم به أحوال وآثار خواجهء أنصارى .
خواجة عبد الله أنصارى أبو إسماعيل عبد الله أبى منصور محمد الأنصاري الهروي [1] ، ملقب به شيخ الإسلام ، صوفي معروف ، در سال 396 ه . ق . [2] در هرات متولد شده ونسبش به أبو أيوب أنصارى مىرسد كه از صحابه وصاحب رحل حضرت رسول أكرم صلَّى الله عليه وآله وسلَّم بود ، ويكى از فرزندان أو با أحنف بن قيس ، فاتح خراسان ، به هرات آمده ، آن جا مسكن گزيد . [3] خواجة عبد الله از كودكى أبو أحمد نامگذارى شده بود وذهني بسيار تيز وروشن وحافظه‌اى قوى داشت ، چنانكه در دوران مكتب ، بالبديهة به عربى شعر مىگفت ، وخود گفته است كه شش هزار بيت عربى ياد دارم . أَوائل عمر را به تحصيل علوم پرداخت ، آن گاه براي كسب معلومات بيشتر به حج رفت وچون به هرات بازگشت ، باقي

[1] اين شرح حال را از كتاب مقدمه‌اى بر مباني عرفان وتصوف ، نوشتهء دكتر سيد ضياء الدين سجادى ، بر گرفته‌ام .
[2] نفحات الانس ، ص 331 .
[3] مجموعه رسائل خواجة عبد اللَّه أنصارى ، تصحيح محمد شيروانى ، انتشارات بنياد فرهنگ إيران ، 1352 ، مقدمه ، ص 11 ونفحات الانس ، ص 331 .

9