نام کتاب : الخصال ( فارسي ) نویسنده : الشيخ الصدوق جلد : 1 صفحه : 441
ميان پنج زن و شوهرانشان ملاعنه وجود ندارد
ميان پنج زن و شوهرانشان ملاعنه وجود ندارد 83 - سليمان بن حفص از امام صادق ( ع ) و او از پدر و جدش نقل مىكند كه على ( ع ) فرمود : ميان پنج زن و شوهرانشان ملاعنه وجود ندارد . زن يهودى كه همسر مرد مسلمانى باشد ، و زن نصرانى و كنيزى كه شوهرش آزاد است و آن زنها را به زنا نسبت دهند ، و زن آزادى كه همسرش برده است و او را به زنا نسبت مىدهند ، و مردى كه به سبب تهمت زدن به زنش شلاق خورده است . چون خداوند فرموده : « هرگز شهادت آنها را نپذيريد » [1] و زن گنگ كه ميان او و شوهرش ملاعنه وجود ندارد چون ملاعنه با زبان است . ( ملاعنه عبارت است از اينكه شوهرى به زن خودش تهمت زنا بزند و شاهدى بر آن نداشته باشد ، در اين صورت بايد چهار بار سوگند بخورد كه راست مىگويد و مرتبهء پنجم بر خود لعنت كند اگر دروغگو باشد و زن نيز چنين كند ، اين كار را ملاعنه مىگويند . )
سخنانى كه خداوند ابراهيم را با آن آزمود و او پذيرفته شده پنج كلمه بود
سخنانى كه خداوند ابراهيم را با آن آزمود و او پذيرفته شده پنج كلمه بود 84 - مفضل بن عمر نقل مىكند كه از امام صادق ( ع ) در بارهء اين سخن خداوند : « و اذا ابتلى ابراهيم ربه بكلمات فاتمهن [2] هنگامى كه ابراهيم را پروردگارش به كلماتى آزمايش كرد و آن را به پايان رسانيد . » پرسيدم كه اين كلمات چه بود ؟ فرمود : آنها سخنانى بود كه حضرت آدم از جانب پروردگارش دريافت كرد و سپس توبه نمود و آنها عبارت بودند از اين كلمات : يا رب اسألك بحق محمد و على و فاطمه و الحسن و الحسين الَّا تبت علىّ ( پروردگارا به حق محمد و على و فاطمه و حسن و حسين از تو درخواست مىكنم كه توبهء مرا بپذيرى ) پس خداوند توبهء او را پذيرفت كه او بسيار توبه پذير و مهربان است . به آن حضرت گفتم : اى پسر پيامبر ، اينكه خداوند مىفرمايد : « فأتمّهنّ پس آنها را تمام كرد » منظور چيست ؟ فرمود : يعنى كه كلمات را تا قائم ( ع ) تمام كرد ، يعنى دوازده امام كه نه امام از آنها از فرزندان حسين ( ع ) است . مفضل مىگويد به آن حضرت عرض كردم : اى پسر پيامبر به من خبر بده از سخن خداوند كه مىفرمايد : « آن را كلمه اى پايدار در نسل او قرار دادم » [3] فرمود : منظور از آن امامت است كه خداوند آن را تا روز قيامت در نسل حسين ( ع ) قرار داده است . مىگويد : گفتم : اى پسر پيامبر چگونه است كه امامت در نسل حسين ( ع ) قرار گرفت