خود خيرى كسب نكرده بود ، به حالش سودى ندهد و شمشيرى از آن شمشيرهاى پنجگانه در غلاف است و شمشير ديگر در غلاف است و كشيدن آن با ديگران و حكم آن با ماست .
اما شمشيرهاى سه گانهء عريان ، يك شمشير بر مشركان عرب است ، خداوند مىفرمايد : « مشركان را هر كجا يافتيد بكشيد و آنها را بگيريد و محاصره كنيد و در هر كمينگاهى براى آنان بنشينيد ، اگر توبه كردند و نماز خواندند و زكات دادند ، آنها هم برادران دينى شما خواهند بود » [1] در بارهء اينها جز شمشير و كشتن و يا داخلشدنشان به اسلام پذيرفته نمىشود ( و اگر كشته شوند ) مال آنها به غنيمت گرفته مىشود و فرزندانشان اسير مىشوند به آن صورت كه پيامبر خدا ( ص ) اسير گرفت و او اسير گرفت و عفو كرد و از آنها فديه قبول نمود .
شمشير دوم بر اهل ذمّه است ، خداوند مىفرمايد : « به مردم سخن نيكو بگوييد » [2] سپس اين آيه را با آيهء ديگر نسخ كرد : « با كسانى كه به خدا و روز قيامت ايمان نياورده‌اند و آنچه را كه خدا و پيامبرش حرام كرده‌اند حرام نمىدانند و به دين حق نمىگردند از آنان كه به آنها كتاب داده شده ، بجنگيد تا وقتى كه جزيه بدهند در حالى كه كوچك شده‌اند » [3] هر كس از اهل كتاب در كشور اسلام باشد ، از او جز دادن جزيه و يا كشته شدن پذيرفته نمىشود ، هر گاه آنها جزيه دادن را قبول كنند ، اسير گرفتن آنها حرام است و اموالشان حرمت دارد و مىتوانيم با آنها ازدواج كنيم و هر كس از آنها در كشورى باشد كه در حال جنگ با مسلمانان است اسير كردنشان و اموالشان بر ما حلال و نكاحشان حرام است و از آنها جز كشته شدن و يا داخل شدن به اسلام پذيرفته نيست .
و شمشير ديگرى بر مشركان عجم يعنى ترك و ديلم و خزر است ، خداوند در سوره « الذين كفروا » مىفرمايد : « پس چون با كافران روبرو شديد گردنهايشان را بزنيد و چون با آنها سخت گرفتيد آنها را در بند كشيد و پس از آن يا از روى منّت و يا گرفتن فديه آزادشان كنيد » [4] منظور فديه گرفتن و فديه دادن ميان آنها و اهل اسلام است و از اينان جز كشته شدن و يا داخل شدن به اسلام پذيرفته نيست و نكاحشان جايز نيست مادامى كه در دار الحرب قرار دارند .
و اما شمشيرى كه در لفافه است ، شمشير بر اهل بغى و تأويل ( يعنى خروجكنندگان بر امام عادل ) است . خداوند مىفرمايد : « و اگر دو گروه از مؤمنان با يك ديگر بجنگند ميان آنها صلح برقرار كنيد و اگر يكى بر ديگرى ستم كرد با آن گروه ستم كرده

[1] سورهء توبه ، آيه 5 .
[2] سورهء بقره ، آيه 83 .
[3] سوره توبه ، آيه 30 .
[4] سورهء محمد ، آيه 4 .