جابر بن عبد الله انصارى مىگويد : به خدا سوگند كه انس بن مالك را ديدم كه به مرض پيسى مبتلا شده و آن را با عمامه پوشانده ولى پوشيده نمىشود ، و اشعث بن قيس را ديدم كه چشمش را از دست داده بود ، و مىگفت : حمد خداى را كه امير المؤمنين على بن ابى طالب ( ع ) مرا به كورى در دنيا نفرين كرد و براى من عذاب آخرت را نخواست كه عذاب شوم ، و اما خالد بن يزيد وقتى از دنيا رفت خانواده اش خواستند او را دفن كنند ، او را در خانه اش دفن كردند ، وقتى قبيله كنده اين را شنيدند با اسب و شتر آمدند و شتر را بر در خانهء او پى كردند و او مانند مرده‌هاى جاهليت مرد ، و اما براء بن عازب ، معاويه او را والى يمن كرد و در آنجا مرد و از همان جا هجرت كرده بود .
آنچه در آن امان از چهار خصلت در دنياست و چهار كلمه براى آخرت 45 - عطاء بن رياح از ابن عباس نقل مىكند كه گفت : قبيصة بن مخارق هلالى نزد پيامبر خدا ( ص ) آمد ، پس سلام كرد و مرحبا گفت ، سپس فرمود : اى قبيصه براى چه آمدى ؟ عرض كرد : يا رسول الله سنّم بالا رفته و توانم كم شده و نزد خانواده‌ام خوار شده‌ام و از برداشتن چيزى كه مىتوانستم بردارم عاجز شده‌ام ، سخنانى را به من ياد بده كه خدا با آنها به من سود برساند و مختصر كن كه من مردى فراموشكار هستم ، فرمود : چه گفتى اى قبيصه ؟ او سخنانش را تكرار كرد . باز از او پرسيد : چه گفتى ؟ باز او سخنانش را تكرار كرد ، پس فرمود : در اطراف تو هيچ سنگ و درخت و كلوخى نماند ، مگر اينكه به حال تو از روى دلسوزى گريه كرد ، اى قبيصه از من به ياد داشته باش ، براى دنيايت سه بار پس از خواندن نماز صبح بگو : « منزه است خداوند و حمد بر او ، منزه است خداوند بزرگ و حمد بر او و حول و قوه اى جز از خدا نيست » اگر آن را بگويى از كورى و جذام و برص و فلج در امان خواهى بود و اما براى آخرت بگو :
« خدايا مرا از جانب خود هدايت كن و از فضل خود نصيب من گردان و از رحمت خود به من برسان و از بركتهاى خود بر من نازل كن » مىگويد : پيامبر آنها را مىفرمود و قبيصه با انگشتانش آنها را مىشمرد .
ابو بكر و عمر گفتند : يا رسول الله ، اين دائى تو خيلى محكم اين سخنان چهارگانه را با انگشتانش مىشمارد ، پيامبر خدا ( ص ) فرمود : اگر با آنها به روز قيامت بيايد و آنها