تُشِيرُ پس نماز زيارت كن وچون خواهى وداع كنى وبرگردى بگو السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ ومَعْدِنَ الرِّسَالَةِ سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئِمٍ ولا قَالٍ ورَحْمَةُ اللَّه وبَرَكَاتُه إلخ وشيخ مفيد نيز اين دعا را نقل كرده ولكن بعد از بالجميل تشير فرموده پس بگو يَا وَلِيَّ اللَّه إِنَّ بَيْنِي وبَيْنَ اللَّه عَزَّ وجَلَّ ذُنُوبا لا يَأْتِي عَلَيْهَا إِلا رِضَاكَ فَبِحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَكَ عَلَى سِرِّه واسْتَرْعَاكَ أَمْرَ خَلْقِه وقَرَنَ طَاعَتَكَ بِطَاعَتِه ومُوَالاتَكَ بِمُوَالاتِه تَوَلَّ صَلاحَ حَالِى مَعَ اللَّه عَزَّ وجَلَّ واجْعَلْ حَظِّي مِنْ زِيَارَتِكَ تَخْلِيطِي بِخَالِصِي زُوَّارِكَ الَّذِينَ تَسْأَلُ اللَّه عَزَّ وجَلَّ فِي عِتْقِ رِقَابِهِمْ وتَرْغَبُ إِلَيْه فِي حُسْنِ ثَوَابِهِمْ وهَا أَنَا الْيَوْمَ بِقَبْرِكَ لائِذٌ وبِحُسْنِ دِفَاعِكَ عَنِّي عَائِذٌ فَتَلافَنِي يَا مَوْلايَ وأَدْرِكْنِي واسْأَلِ اللَّه عَزَّ وجَلَّ فِي أَمْرِي فَإِنَّ لَكَ عِنْدَ اللَّه مَقَاما كَرِيما وجَاها عَظِيما صَلَّى اللَّه عَلَيْكَ وسَلَّمَ تَسْلِيما مؤلف گويد كه بهتر آن است كه زائر چون خواهد دعا كند در مشاهد مشرفه بلكه هر دعا كننده در هر كجا كه باشد براى هر مطلب وحاجتى آنكه مقدم دارد بر دعاى خود دعا بر سلامتى وجود مقدس حجت عصر حضرت صاحب الامر عليهم السلام را واين مطلب بسيار مهم وداراى فوايد مهمه است كه شرحش مناسب اينجا نيست وشيخ مرحوم در باب دهم كتاب نجم ثاقب اين مطلب را مشروحا ذكر نموده وبعضى از ادعيه مخصوصه به اين مقام را ذكر فرموده هر كه خواهد به آنجا رجوع كند ومختصرترين آنها دعايى است كه در اعمال شب بيست وسوم ماه رمضان در ضمن دعاهاى شبهاى دهه آخر ذكر شد ص 229 وما در ذكر آداب زائر امام حسين عليه السلام دعايى نقل كرديم ص 411 كه در همه مشاهد مشرفه خوانده مىشود مقام سوم در صلوات بر حجج طاهره عليهم السلام است شيخ طوسى در مصباح در اعمال روز جمعه فرموده خبر داد ما را جماعتى از اصحاب ما از ابو المفضل شيبانى كه گفت حديث كرده ما را از لفظ خود ابو محمد عبد الله بن محمد عابد به داليه گفت : سؤال كردم از مولاى خود امام حسن عسكرى عليه السلام در منزل آن حضرت به سر من راى سنه دويست وپنجاه وپنج كه املا فرمايد بر من يعنى كلمه كلمه بفرمايد كيفيت صلوات فرستادن بر پيغمبر واوصياى آن حضرت صلوات الله عليهم را وحاضر كرده بودم با خودم كاغذ بزرگى پس املا كرد بر من از لفظ خود بدون اينكه از كتابى ببيند فرمود