استعمارگران و عوامل آنها سعى دارند ملّتها را آلوده به گناه و فساد كنند ، براى اين كه اگر ملّت سرگرم فحشا شد عقل دينى و عقل سياسى خود را از دست مىدهد ، ديگر فكر نمىكند سرمايه كشور به كجا مىرود ، ذخائر كشور به كجا مىرود ، سياست كشور را چه كسى اداره مىكند ، و تمامى فكرش متمركز در فساد و فحشا مىشود و در نتيجه اقتصاد و سياست چنين ملّتى قبضه دست ابرقدرتها و صهيونيستها مىشود . بعضى گفته اند : مراد حضرت على ( عليه السلام ) كه فرموده : « زرعوا الفجور » مخالفين حضرت و كسانى بوده كه در شام حكومت مىكرده اند ، يعنى معاويه و عمّال او .
فرمايشات حضرت داراى تشبيه و كنايه و استعاره است ، هر چيزى كه كشت شود بايد آبيارى شود تا رشد كند . خداى تبارك و تعالى چون اين عالم را عالم امتحان قرار داده ، به بشر مهلت داده است ; كسانى كه مرتكب گناه مىشوند ، فساد و فحشا مىكنند ، خدا همان روز اوّل به حسابشان نمىرسد ، بلكه به آنها مهلت مىدهد ، اين مهلت مغرورشان مىكند ، آن وقت به گناه ادامه مىدهند و آن را توسعه مىدهند ; خدا مىفرمايد : ( و لايحسبنّ الّذين كفروا انّما نملى لهم خير لانفسهم انّما نملى لهم ليزدادوا اثماً ) ( 1 ) كسانى كه كافر شدند گمان نكنند كه مهلت ما به آنها برايشان خير است بلكه به آنها مهلت مىدهيم تا گناهانشان زيادتر بشود .
وقتى آنها در اثر امهال مغرور شدند و ديدند هرچه گناه كردند ، هرچه جنايت كردند ، كسى مانعشان نشد بلكه كارشان پيشرفت كرد ، عده زيادى به آنها ملحق شدند ، در اينجا كشتشان رشد مىكند و به وسيله غرور آبيارى مىشود ، فساد جامعه را مىگيرد ، اما وقت درو كردن كه رسيد خداى تبارك و تعالى غفلتاً به حسابشان مىرسد ، به قول معروف « فوّاره چون بلند شود سرنگون شود » خيلى كه رشد كرد يك دفعه يك انقلاب ، يك تحوّل و يك جهش در جامعه

1 - سوره آل عمران ، آيه 178

635