همگى به سوى خداى تعالى وارد و نازل شوند . چرا كه در حقيقت وقتى شما به دعوت خدا لبيك گفتيد و به آنجا وارد شديد ، در آنجا مهمان خدا هستيد كه البته مهمانى هاى خدا با مهمانى هاى ما فرق مىكند . مثل اين كه خداى متعال در ماه مبارك رمضان كه مردم مهمانش هستند به آنها گرسنگى مىدهد ، و همين طور هم مردم را براى حج در آن سنگلاخها و در آن هواى گرم و كم آب و نبودن وسايل زندگى دعوت كرده است .
« و طلب الزّيادة » به آنجا مىرويد تا خواسته بيشترى را از خدا طلب كنيد . « و الخروج من كلّ ما اقترف به العبد » حج براى اين است كه انسان از هر گناهى كه تا به حال مرتكب شده است خارج گردد ، « تائباً ممّا مضى » و از گذشته هاى خودش توبه كند ، « مستأنفاً لما يستقبل » به فكر اصلاح آينده خودش بيفتد ; چنانچه در آنجا انسان توجّه خاصى پيدا مىكند و وقتى كه برمى گردد چون حاجى شده ، تا مدّتى خجالت مىكشد كه بعضى از كارهاى زشت را مرتكب شود .
« مع ما فيه من اخراج الاموال و تعب الابدان » با اين كه در اين راه مال مصرف مىكنيد و بدن را به زحمت مىاندازيد . مالى را كه با زحمت به دست آورده ايد بايد به راههاى مختلف خرج كنيد ، در صورتى كه مشكل است انسان بخواهد چيزى را كه به آن دل بسته است از خودش جدا كند . لذا وقتى انسان مال را خارج مىكند و از خودش دور مىكند اين خود يك گذشتى است .
« و الاشتغال عن الاهل و الولد » و دور افتادن از زن و بچه را تحمل مىكنى ، « و حظر النّفس عن اللّذّات » وقتى كه انسان احرام مىبندد از بيست و چهار چيز كه نوعاً چيزهايى است كه خواسته و هوا و هوس انسان است ، بايد خودش را باز دارد ; به سراغ زن حق ندارد برود ، حق ندارد سراغ بوى خوش برود ، مردها سرشان را نمىتوانند از هواى گرم بپوشانند . « شاخصاً فى الحرّ و البرد » چه در هواى گرم و چه در هواى سرد بايد به آنجا رفت ، كه در آنجا زمستان هم هوا گرم است . « ثابتاً على

583