به حدّ تواتر نقل شده باشد كه فرموده : « طلب العلم فريضة على كلّ مسلم » ( 1 ) تحصيل علم و دانش بر هر مسلمانى واجب است .
« ثُمَّ اخْتَارَ سُبْحَانَهُ لُِمحَمَّد ( صلى الله عليه وآله و سلم ) لِقَاءَهُ » ( سپس خداوند ديدار خود را براى محمّد ( صلى الله عليه وآله و سلم ) برگزيد . ) كلمه « ثمّ » براى فاصله با مطلب قبلى است ; يعنى پس از 23 سال بالاخره خداوند اختيار كرد براى حضرت محمّد ( صلى الله عليه وآله و سلم ) لقاى خودش را .
« وَرَضِىَ لَهُ مَا عِنْدَهُ » ( و براى او آنچه را كه نزد خودش بود پسنديد . ) يعنى خداوند براى پيامبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) آنچه را كه نزد خودش از عالم بقا و مقامات عاليه قيامت و بهشت بود پسنديد .
« وَاَكْرَمَهُ عَنْ دَارِ الدُّنْيَا » ( و مقام او را بالاتر از خانه دنيا قرار داد . ) « دنيا » مؤنث « ادنى » به معناى پست تر است . يعنى خدا او را از عالم پست تر به عالم اخروى بالا برد .
« وَرَغِبَ بِهِ عَنْ مُقَارَنَةِ الْبَلْوَى » ( و او را نزد خود برد تا بيش از اين بلاى جهان را نبيند . ) « رغب » دو معناى متضاد دارد : يكى اعراض و ديگرى رغبت ; يعنى اگر با « عن » استعمال شد به معناى اعراض ، و اگر با « فى » استعمال شد به معناى رغبت است .
مى فرمايد : خداوند پيامبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) را اعراض داد از اين كه در اين دنيا گرفتار امتحانات باشد . مقصود اين نيست كه پيامبر امتحان و آزمايش نداشت ، بلكه مدّت آزمايش پيامبر به سر آمد ، و خدا او را از اين كه باز هم مقارن بلوى باشد نجات داد .

1 - اصول كافى ، ج 1 ، ص 30 ، باب 1 كتاب فضل العلم ، حديث 1

542