بوده است . قرآن از مردم زمان پيامبران سابق نقل مىكند كه به پيامبرى كه ادّعاى پيامبرى مىكرد مىگفتند : ( فأتوا بآبائنا ان كنتم صادقين ) ( 1 ) اگر شما راست مىگوييد پدران ما را بياوريد ، يا ( فأت بآية ان كنت من الصّادقين ) ( 2 ) پس نشانه اى بياور اگر راست مىگويى .
طلب معجزه از پيامبران ارتكازى بشر بوده است ، و اين با مثالى كه گفتند ادّعاى پزشك بودن با پريدن به هوا چه ربطى دارد متفاوت است ، تا به حال ديده نشده كه چنين سؤال و مسأله اى را كسى مطرح كند ، بلكه اگر كسى ادّعاى پزشك بودن كرد به او مىگويند اگر راست مىگويى من را معالجه كن . پس كاملا معجزه و ادّعاى پيامبرى با هم ارتباط دارند .
بنابراين سوّمين راه اثبات نبوّت آوردن معجزه مدّعى نبوّت است . به هرحال در قرآن بيان معجزات از پيامبران بسيار آمده است كه به هيچ وجه قابل انكار و تأويل هاى نامربوط نيست .
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته

1 - سوره دخان ، آيه 36 2 - سوره شعراء ، آيه 154

520