بسم الله الرحمن الرحيم موضوع بحث ما درسهايى از نهج البلاغه بود ; بحث در راههاى شناخت پيامبر بود ، به اينجا رسيديم كه راه سوّم براى شناخت پيامبران معجزه آوردن آنهاست .
معناى معجزه معجزه به اين معناست كه از طرف پيامبر كارى صادر شود و امرى موجود گردد كه به حسب عادت و با اسباب عادى كه در دسترس بشر است ميسّر نباشد ، حتى شخص نابغه هم در اين سطح نيست كه بتواند چنين كارى انجام دهد ، البته اين بدان معنا نيست كه پيغمبر امر محالى را ممكن كند ، چيزى كه محال و مستحيل الوجود است حتى قدرت خدا هم به آن تعلّق نمىگيرد ، مثلا امكان ندارد در آن واحد در يك منطقه هم روز باشد هم شب ، البته خداوند قدرت بر هر چيزى دارد ولى بايد زمينه و قابليت وجود داشته باشد ، درست است كه ( انّ اللّه على كلّ شىء قدير ) ( 1 ) ولى قدرت خدا بر يك امر محال تعلّق نمىگيرد ; زيرا امر محال قابليت وجود ندارد .
معجزه هم به اين معنا نيست كه امر محالى موجود شود ، بلكه به اين معناست كه چيزى را كه به حسب ذات و طبيعت « ممكن » است ولى با اسباب و علل عادى و طبيعى نتواند « موجود » شود ، به دست او انجام گيرد ; مثلا يك هسته خرما را به طور

1 - در آيات زيادى آمده است ; و از آن جمله سوره بقره ، آيه 20 مىباشد .

513