( هل اتى على الانسان حين من الدّهر لم يكن شيئاً مذكوراً ) آيا بر انسان زمانى گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود ؟ ( انّا خلقنا الانسان من نطفة امشاج نبتليه ) ما انسان را از نطفه مخلوط خلق كرديم براى اين كه او را مورد آزمايش قرار دهيم . مخلوط بودن نطفه اشاره است به اختلاط نطفه زن و مرد و تركيب آن از ژنهاى مختلف كه روحيه هاى مختلف اجداد را به انسان منتقل مىكنند . ( فجعلناه سميعاً بصيراً ) پس اين انسان را در مقام خلقت شنوا و بينا قرار داديم ، يعنى به او عقل و تميز داديم ; ( انّا هديناه السّبيل ) در عين حال راهنماييش نيز كرديم و راه حق را به او نمايانديم ، اينجا اشاره به فرستادن انبياست ; ( امّا شاكراً و امّا كفوراً ) ( 1 ) اين ديگر بسته به همّت انسان است كه يا شكرگزار باشد كه از نعمت خلقت و هدايت به خوبى استفاده كند ، و يا كفران نعمت كند و از آن به وجه صحيح استفاده نكند و سرانجام آن عذاب و غضب الهى باشد ، چنانچه قرآن فرمود : ( سبحانك فقنا عذاب النّار ) ( 2 ) .
بنابراين قهراً ما احتياج به انبيا و پيامبران كه وسايط وحى اند داريم ، امّا نه فقط براى تأمين زندگى مادّى بشر آن گونه كه بوعلى سينا استدلال مىكرد ، بلكه براى تأمين سعادت زندگى مادّى و همچنين زندگى معنوى انسانها كه مربوط به آينده انسان مىشود .
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاته

1 - سوره دهر ، آيات 1 تا 3 2 - سوره آل عمران ، آيه 191

456