هدف خلقت انسان بزرگتر از زندگى مادّى اوست در اين رابطه آيه شريفه قرآن مىگويد : ( افحسبتم انّما خلقناكم عبثاً و انّكم الينا لاترجعون ) ( 1 ) آيا شما گمان كرديد كه شما را بيهوده خلق كرديم و به سوى ما بر نمىگرديد ؟ معادى نيست ؟ و نيز در جاى ديگر مىفرمايد : ( انّ فى خلق السّماوات و الارض و اختلاف اللّيل و النّهار لآيات لاولى الالباب ) همانا در خلقت آسمانها و زمين و جابجا شدن شب و روز - يعنى شب مىرود و روز مىآيد و بر عكس - نشانه هايى هست براى كسانى كه صاحب عقل و درك هستند ( الّذين يذكرون اللّه قياماً و قعوداً و على جنوبهم ) كسانى كه خدا را به ياد مىآورند در حال قيام و نشستن و وقتى كه به پهلو خوابيده اند ( و يتفكّرون فى خلق السّماوات و الارض ربّنا ما خلقت هذا باطلا ) و دائماً در خلقت آسمانها و زمين تفكّر كرده و مىگويند : خدايا اين موجودات را تو باطل خلق نكردى و خلقت آنها عبث و بيهوده نبوده است ; يعنى هر موجودى براى هدفى خلق شده است و خلق ما انسانها نيز از اين قانون كلّى مستثنى نيست و براى هدفى خلق شده ايم ، و آن هدف كه كمال معنوى است در اين دنيا تأمين نمىشود ; زيرا همگى در اين دنيا زندگى را توأم با مشقت ها و رنج ها مىگذرانيم و سرانجام مىميريم ، معلوم مىشود سرنوشت مهم تر و عالى ترى در انتظار ما مىباشد ، و لذا قرآن مىگويد : خدايا اين نظام وجود را كه از جمله آن ما انسانها هستيم باطل و لغو خلق نكرده اى ( سبحانك فقنا عذاب النّار ) ( 2 ) خدايا تو منزّه از نقص هستى - يعنى اگر خدا حكيم نباشد كارهايش ناقص مىشود - پس ما را از آتش جهنم حفظ كن .
بنابراين خداى تبارك و تعالى هدف بزرگى از خلقت انسان داشته است ،

1 - سوره مؤمنون ، آيه 115 2 - سوره آل عمران ، آيات 190 و 191

454