بسم الله الرحمن الرحيم « وَوَاتَرَ إلَيْهِمْ اَنْبِيَائَهُ لِيَسْتَأْدُوهُمْ ميِثَاقَ فِطْرَتِهِ ، وَيُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِىَّ نِعْمَتِهِ ، وَيَحْتَجُّوا عَلَيْهِمْ بِالتَّبْلِيغِ ، وَيُثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ ، وَيُرُوهُمُ الْآيَاتِ الْمُقَدَّرَةَ : مِنْ سَقْف فَوْقَهُمْ مَرْفُوع ، وَمِهَاد تَحْتَهُمْ مَوْضُوع ، وَمَعَايِشَ تُحْيِيهِمْ ، وَآجَال تُفْنِيهِمْ ، وَاَوْصَاب تُهْرِمُهُمْ ، وَأَحْدَاث تَتَابَعُ عَلَيْهِمْ » در درس گذشته گفتيم كه طبق بسيارى از روايات كه شايد متواتر هم باشد ، خداوند متعال اجمالاً در يك عالمى از همه انسانها به معرفت خودش عهد و پيمان گرفته است ، و بلكه در بعضى از روايات است كه علاوه بر معرفت خدا ، بر اقرار به نبوّت پيغمبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) و حتى امامت ائمه ( عليهم السلام ) عهد و پيمان گرفته شده است .
راجع به اين جهت بعضى گفته اند كه ما يك عالم مادّى قبل از اين عالم داشته ايم كه همه انسانها در آن عالم به صورت مورچگان خلق شدند ، به اين شكل كه از پشت آدم بيرون آمده و مخاطب شدند و اين حقايق به آنها القا شده و آنها هم اقرار كردند و به پشت حضرت آدم برگشتند و هر كدام از آنان در زمان خودشان به دنيا مىآيند ، و اسم آن عالم را « عالم ذرّ » گفته اند ، و آيه شريفه : ( و اذ اخذ ربّك من بنى آدم من

433